İlk yapım yılını, mimarını ya da isminin El Irak oluş nedenini bulamamış olmam beni biraz üzdü.
Geçmişe dair bulabildiğim en eski bilgi, apartmanın 21 Temmuz 1939’da 120 bin lira karşılığında Lili ve Alexandrine Günzberg’e satıldığı. Satanlar arasında en büyük hissedar Lusi Sion imiş, diğer hisse sahipleri ise Hafız Ali, Hasan, Kemal ve Raife Hanım. Lili ve Alexandrine, 13 Eylül 1955’te, apartmanı, Abdülhamid’in ve Atatürk’ün ilginç dişçisi Sami Günzberg’e devretmiş.
FÜREYA KORAL’IN EŞYA SATIŞI
Harbiye’de binlerce kere önünden geçtiğim apartmanın hayatıma girişi Füreya Koral ile…
Seramik sanatçısı Füreya Koral, 1951’de, verem tedavisi için gittiği Paris’ten dönüşünde eşi Kılıç Ali Bey ile birlikte bu apartmana yerleşiyor.
Bloguma yazmışım meğer, ne ilginç, 1951’de Türkiye’de seramik atölyesi yokmuş. Koral, 1953’te kesin dönüş yaptığında atölyesini de El Irak Apartmanı’nda açmış. Entelektüel camiadan atölyeye uğrayanlarla birlikte El Irak’ta farklı bir ortam oluşmuş. Tabii “Füreya’nın atölyesi” denilince akla gelen yer, Kılıç Ali Bey’den ayrıldıktan sonra taşındığı Arif Paşa Apartmanı. Bu arada bir de -bence- meşhur eşya satışı ilanı var. Füreya Hanım tek başına maddi bağımsızlığını kazanmak isterken El Irak’taki pek çok eşyasını satışa çıkarıyor.
DAVET VARSA GİDERİM:)
Geçen bahar Instagram paylaşımlarımdan El Irak Apartmanı’na ilgimi gören Serpil Güzel Ün, beni çalıştığı şirkete davet etmişti. Marjinal Porter Novelli adlı reklam-halkla ilişkiler şirketi, Füreya’nın eski dairesinde en üst iki katta…
Tabii ki gittim. Nasıl uzun bir koridor var anlatamam.
ORİJİNAL ASANSÖR DURUYOR
Girişteki garip görevliye rağmen fotoğraflamayı başardığım apartmanın girişi, daire kapıları, hele de silindir prizma biçimindeki Stigler marka Art Nouveau asansör apartman hakkında bir şeyler söylüyor.
OTHMAR PFERSCHY VE HAYATINI BU APARTMANLA ÖĞRENDİM
50’lerde apartmandaki tek sanatçı Füreya Hanım değil, genç Türkiye’nin tanıtılmasında fotoğraflarıyla büyük katkı sağlayan ama ölümüne kadar uğraşsa da Türk vatandaşlığı alamayan bu nedenle başına pek çok kötü olay da gelen Avusturyalı yakışıklı ve yetenekli fotoğrafçı Othmar Pferschy’nin ev ve stüdyosu da 1955 ile 1966 yılları arasında buradaymış.
70’LERDE BİR YAYINEVİ…
1970’ler apartmanın yine popüler olduğu dönemlerden.
Benim gazeteci olmayı kafama takma nedenlerimden sayılabilecek “Babıali’nin son 40 yılı” -ortaokulda niye böyle bir kitap okuduysam- adlı kitabın yazarı Demirtaş Ceyhun, Ercan Arıklı ve Ergin Telci’yle birlikte Ar-Tel Yayınevi’ni El Irak Apartmanı’nda kurmuş. Hilmi Yavuz’da 1972 yılında burada çalışmaya başlamış. Kitapevi, dönemin pek çok yazarının buluşma noktasıymış.
Henüz yorum yapılmamış.