Özellikle Valikonağı’na bakan cephesine “Eskiden ne güzelmiş” diyerek baktığım bir apartman, yıllardır boş, Nişantaşı Anadolu Lisesi’nin yanında-karşısında. Fotoğraflarımı çektim ve -iyi ki- ziline baktım. Tanıdık bir isim; çok beğendiğim moda tasarımcısı Hatice Gökçe.
Ona yazdım, “Bana yazar mısınız o apartmanı?” dedim ve şahane bir metin yazmış!
‘GÜZEL BİR BAŞLANGIÇ’
Buyrunuz, konuk yazarım Hatice Gökçe’nin güzel kaleminden-dilinden:
“Yıl 2000 Hacı Emin Efendi Sokak’ta Valikonağı Caddesi’ne köşe bina Güzel Apt. 47 numara. Daire 4.
Daireyi tuttuğumda dünyanın en mutlu insanı bendim. Üniversiteyi bir sene önce bitirmiş ve bu dairede ilk şirketimi, tasarım ofisimi kurmuştum. Apartmanın adı gibi güzel bir başlangıç olmuştu benim için. Daireyi ilk gördüğümde burada çok zaman geçireceğimi anlamıştım.
ESKİ, AYDINLIK, YÜKSEK TAVANLI
İlk zamanlar home-office olarak kullandım. 2 oda 1 salon 85 m2 lik bir daire idi. Çok konforlu bir apartman değildi, eskiydi ama yüksek tavanlı, ruhunu hissettiren cinstendi ve her iki taraftan da çok aydınlık bir cephesi vardı.
Binanın mimarı Perihan Hanım. Sadece ismini biliyorum. (Sordum Fuat Bey hatırlamıyor) Binanın yapılış tarihini düşününce Türkiye’nin ilk kadın mimarlarından biri olduğunu düşünüyorum. 88 yıllık bir apartman çünkü. (N.Ö. notu: Baktım, o yıllarda Perran Doğancı var ama ilişki kuramadım.)
ŞİŞLİ CAMİİ BURADAN GÖRÜNÜRMÜŞ
Ev sahibim Fuat Bilginoğlu. Binanın sahibi Rıfat Güzel, Fuat Bey’in dayısı. 1943 doğumlu Fuat Bey’in küçüklüğü bu apartmanda geçmiş. 50’li yıllarda bu binada yaşamışlar. Fuat Bey küçüklüğünde bu binadan Şişli Camii’ni gördüklerini söylemişti . O kadar önü boşluk, dutluk, kır alanıymış.
Binanın karşısına cambazhaneler gelirmiş (N.Ö.: Örnek bir fotoğraf koydum.)
BİR DÖNEMİN İNGİLİZ ERKEK MEKTEBİ
Güzel Apartmanı’nın tam karşısında şu an Nişantaşı Anadolu Lisesi var. Ancak 1979’da Milli Eğitim Bakanlığı’na devredilinceye kadar binanın yerinde İngiliz Erkek Mektebi varmış (N.Ö.: Ömer Madra’nın da okuduğu). Dairemin bütün pencereleri lise ve bahçesine bakıyordu.
Her sömestr başladığında, bittiğinde ve diploma töreninde, özel bir tören olurdu, bahçesindeymiş gibi izlerdik. Törenlere papazlar da katılırdı.
MUSEVİLER 6-7 EYLÜL OLAYLARIYLA GİTMİŞ
Apartman hafif yokuş bir sokakta olduğu için binaya 3 basamaklı merdivenle ulaşıyorduk. Sokak kapısından içeri girince binaya özgü belki de tek eski şey ahşap ve camı olan çift kanatlı bir başka kapı ile karşılaşmanız oluyordu.
Bizden önceki kiracıları uzun süre Musevi vatandaşlar olmuş. 6-7 Eylül 1955’teki olaylar sonucu dairelerdeki Museviler ayrılmak zorunda kalmışlar.
Hatta Fuat Bey’in anlattığı bir anı, o zamanın apartman görevlisi Murat Bey, boyu 2 metre uzunluğunda bir görevliymiş, binaya girmeye çalışanlara “Bu apartmanda hep Türkler oturuyor” diyerek apartman sakinlerini korumuş.
GÖREVLİYLE APARTMAN İÇİNDEN KONUŞMA
Apartmanın görevli için ayrılmış bir dairesi vardı ve görevli Osman Bey ile apartman içine bakan penceresinde konuşabiliyorduk.
Dolu dolu 10 yıl geçirdiğim doğrusu çıkmaya hiç niyetimin olmadığı bu binadan, yıkılıp Keten İnşaat tarafından yeniden yapılacağı gerekçesiyle taşındım.11 yıl geçti hâlâ yıkılmadı ama içinde oturan da yok
Taşındığım yıllar içinde benden önce ve sonra da orada yaşayan komşularım ressam Deniz Orkuş, Aynur Nural, Fecir Karagülle ve Detay Laboratuvar’ın sahibi Mehmet Lüleci idi. Binanın son kiracılarıydık.
Profesör Jak Deleon’un Bir Tutam İstanbul kitabında (N.Ö.: Benim bildiğim bir de Keyifli Konaklamalar’da) özellikle bu bina hakkında bir bölüm bile var”
Henüz yorum yapılmamış.