Güzelliğiyle ara ara geçmişten gelen fotoğrafları paylaşılan bir yer; Taksim’deki Pertev Eczanesi. Geçen gün bahsettiğim, Nihat Vedat Tek mimarlığıyla yapılan Pertev Apartmanı‘nın alt katında, Kadri Eroğan tarafından yapılmış. Pertev Apartmanı’nın yapım yılı 1932, eczaneninki 1954 ve ayrı bir mimarı var. O zaman iç mimar kavramı
İtalyanın en tanınmış Çağdaş Yunan Edebiyatı uzmanlarından, İstanbul doğumlu Mario Vitti’nin Sula Bozis tarafından Türkçe’ye çevrilip İstos tarafından yayınlanan “Doğduğum Şehir /İstanbul 1926-1946” adlı kitabının kapağı beni çarpmıştı. Gezi Parkı’nın bir zamanlar var olan merdiven tırabzanlarından (merdiven korkulukları artık metal) çekilmiş fotoğrafta, arka planda sırasıyla
Konuk yazarım doktor-oyuncu-yönetmen ve yazar Ercan Kesal. Önce o anlatsın, sonra ben ekleyeceğim… “Metin Erksan’la mutad Beyoğlu merkezli gezilerimizin birindeydik. İstiklal Caddesi’ni boydan boya yürüyüp Haşet Kitabevi’ne kadar gittik. Bir süre etrafına bakındıktan sonra hemen sağ taraftaki eski ama görkemli hanı göstererek konuştu: ‘Bak burası Narmanlı.
Hügnen -kışlık- Evi, nam-ı diğer “AKM’nin önündeki/yerindeki sarmaşıklı ev”. Hügnen kim? Asıl adı Edouard Huguenin. Haydarpaşa Garı’nın ilk umum müdürü. Refik Halid Karay’ın hakkında yazdıklarına göre çok enteresan bir kişilik. Aslen İsviçreli bir Alman. Hügnen’in Taksim’deki evi kışlık. Yazlık evi -çok yıpranmış da olsa- hâlâ Bostancı’da. 1856 doğumlu
“Tüm bunlar toz oldu artık” Bugünkü mini metne başlık koyuyor olsam bunu yazardım. Bir mimarın peşinden, Marmara ve Sümer Apartmanları’ndan devam. Agos ve Şalom gibi gazeteler yani azınlık yayınları olmasa tarihimiz -daha da- dev eksik. Dün Karel Valansi’nin yazar Jak Alguadiş ile yaptığı söyleşiden bahsetmiştim.
Kristal Gazinosu, Cumhuriyet Anıtı gibi yapıların fotoğraflarında heybetiyle görülen, üzerinde dev ay yıldızıyla Ay-Yıldız Apartmanı. Meydanın batısını gösteren eski fotoğrafların çoğunda var; Taksim su depolarının hemen bitişiğinde, yuvarlatılmış köşe balkonuyla… 6 katlı ama çok daha yüksek gibi. Bina 1986’da -neden bilmem- yıkılmış. Orada pek çok Cumhuriyet
Bina hikâyeleri anlatırken, anlama/araştırma/merak/izlek yolumu da anlatıyorum ki, belki başkaları da bir binadan (bu bir şarap ya da ağaç da olabilir) neler öğrenilebileceğini görür. Heves eder… Zevkine varır. Misal, dün gece Taksim’deki bir apartmanın bugünkü haline bakayım derken, bugünlerde Diyanet’e devredilmesiyle gündem olan Heybeliada Sanatoryumu’ndan
Osmanbey’de kaderine terk edilmiş güzel Şark Apartmanı bu sitede var. Bir Şark da Taksim Meydanı’nda var. 1930’ların sonundan itibaren Taksim Meydanı’ndan çekilen bütün fotoğraflarda Şark Apartmanı görülüyor. Mimarını bulamadım. Apartman, kavimli cephesiyle hem Gezi Parkı’nı, hem bütün açıklığıyla Taksim Meydanı’nı hem de AKM ve The
Çok düşünüyorum; “O apartman neler gördü acaba?” Görmüş geçirmiş apartmanlardan biri, Taksim’de Cumhuriyet Caddesi üzerindeki Cumhuriyet Apartmanı. Şirin Devrim’in Şakir Paşa Ailesi adlı kitabını okuduğumdan beri merak ettiklerimden. Zamanında “Taksim Bahçesi”, şimdi Gezi Parkı manzaralı. Şirin Devrim’in annesi Fahrelnissa, o dönem İzzet Melih Devrim ile evli.
Malum, ‘geçmiş-hatıralar-Cumhuriyet dönemi mimarisi ve insanları’ minik minik yazıp paylaşıyorum. Bu süreçte de ara ara “Eğer ki hâlâ ayakta olan bu güzel binalardan birinde oturuyorsanız, az biraz da olsa hikâyesini biliyorsanız ne olur paylaşın, hatta beni kahveye çağırın” diyorum. Beni ilk kahveye çağıran, oturduğu bina
Sürekli “Eski daha güzeldi” cümlesinin tekrarlanmasına ya da o hissin dillendirilmesine sıcak bakan biri değilim ama var olana bu derece ihaneti de aklım almıyor. Taksim Meydanı gibi merkezi bir yerde, apaçık ortadaki bir apartmanın eski hallerine ulaşmak o kadar zor oldu ki… 50 ve 60’lı
Çok sevdiğim mimar Hasan Çalışlar’ın, Instagram’da oluşturduğu ve “Büyükada’nın Yaşlanmayan Modernleri” adını verdiği arşivine, bundan sonra sitenin bu bölümünden ulaşabileceksiniz.
